Το κλίμα σ' αυτή την περιοχή έχει μεγάλες διακυμάνσεις: παγεροί χειμώνες και πνιγηρά καλοκαίρια, όταν έδυε όμως ο ήλιος ή όταν κάποιος στεκόταν για λίγο στον ίσκιο μιας φυλλωσιάς άρχιζε να νιώθει ρίγος, Πολλή βροχή· από τις αρχές του Σεπτεμβρίου κιόλας, συχνά επί μερες ολόκληρες, υγρή ομίχλη μπροστά στα μικροσκοπικά παράθυρα, που ακόμα και σήμερα φτιάχνονται στο ίδιο σχεδόν μέγεθος· σταγόνες νερού στα σκοινιά της μπουγάδας, βατράχια που πετιόντουσαν ξαφνικά μπροστά σου καθώς περπατούσες μέσα στο σκοτάδι, κουνούπια, έντομα, πεταλούδες της νύχτας ακόμα και τη μέρα, κάτω από κάθε κούτσουρο στην καλύβα σκουλήκια και ξυλόψειρες: αναγκαζόταν κανείς να δηιουργήσει εξαρτήσεις απ' όλα αυτά, κάτι άλλο δεν υπήρχε. Σπάνια ανέμελος και κατά κάποιον τρόπο ευτυχισμένος, συνήθως ανέμελος και λίγος δυστυχισμένος.
[Peter Handke, Ανέμελη δυστυχία (1972),
μτφρ. Σπ. Μοσκόβου για τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας (2020)]
No comments:
Post a Comment