Friday 30 December 2022

Ιδού εγώ λοιπόν


 
 
 
 
 
 
 
 
Ιδού εγώ λοιπόν,
ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες κα τα νησιά του Αιγαίου
     ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών
και μύστης των φύλλων της ελιάς.
    ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος.
Ιδού εγώ καταντικρύ
    του μελανού φορέματος των αποφασισμένων
και της άδειας των ετών, που τα τέκνα της άμβλωσε,
    γαστέρας, το άγκρισμα!
Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλει τα βουνά                   
    Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε, στα Στενά! 
Στα Στενά τα χέρια μου άνοιξα
    Στα Στενά τα χέρια μου άδειασα 
κι άλλα πλούτη δεν είδα,κι άλλα πλούτη δεν άκουσα
    παρά βρύσες κρύες να τρέχουν
Ρόδια ή Ζέφυρο ή Φιλιά.
    Ο καθείς και τα όπλα του,είπα:
Στα Στενά τα ρόδια μου θ' ανοίξω
    Στα Στενά φρουρούς τους ζέφυρους θα στήσω
τα φιλιά τα παλιά θ'απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!
    Λύνει αέρας τα στοιχεία  και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα τωv αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα! 
[Οδυσσέα Ελύτη, Άξιον Εστί (1959)]    
 

Thursday 29 December 2022

Αργύρη Χιόνη, Ένας λύκος αισθηματίας (1983)

Διψάω γι’ αγάπη πεινάω γι’ αγάπη πονάω γι’ αγάπη
Ουρλιάζω γι’ αγάπη πεθαίνω γι’ αγάπη αλλά
Είμαι ο λύκος ο κακός ο λύκος καί δεν γίνεται
Δεν είναι δυνατόν τέτοια αισθήματα να έχω
Γιατί αν το μάθουνε τα πρόβατα
θα πέσουνε να με σπαράξουν

[από τη συλλογή Λεκτικά τοπία, εκδόσεις Καστανιώτη (1983)] 

 


 

 

 



Monday 26 December 2022

Χρ. Οικονόμου, Κάτι θα γίνει, θα δεις (2010)

Καθόμαστε στα σκοτεινά και κοιτάμε απ' το παράθυρο. Όσος και να 'ναι ο φόβος κι ο θυμός δε γίνεται να μην αφεθείς για λίγο στη γλύκα της βροχής. Ακούς το ταπ ταπ ταπ που κάνουν οι στάλες στο περβάζι και θαρρείς πως στάζουνε στην καρδιά σου. Και ξεχνιέσαι για λίγο. Ξεχνάς αυτό που έγινε στην Κονδύλη και ξεχνάς πως έχει να βρέξει απ' τον Οκτώβρη και ποιος ξέρει άραγε πότε θα ξαναβρέξει. Ακούς τη βροχή και ξεχνιέσαι. Κι άμα ανοίξεις μια ιδέα το παράθυρο και βγάλεις έξω το κεφάλι σου και πάρεις βαθιά ανάσα θα μυρίσεις το μουσκεμένο χώμα και το άρωμα της νερατζιάς και τον αέρα που 'χει πάλι απόψε μια παράξενη πικρή μυρωδιά. Κι αν κοιτάξεις ψηλά θα δεις τη βροχή που πέφτει κίτρινη γύρω από το φως του δρόμου κι αν κοιτάξεις πιο ψηλά θα δεις τα σύννεφα που 'χουν πάρει χρώμα σκούρο κίτρινο σα να περνάνε λέει πάνω από 'να τόπο που 'χει αρπάξει φωτιά και καίγεται.

[Χρ. Οικονόμου, Κάτι θα γίνει, θα δεις, εκδόσεις Πόλις ( 2010)]