Ο άνεμος είν' ένα άλογο:
άκου το πώς τρέχει
στη θάλασσα, στον ουρανό.
Θέλει να με πάρει: άκου
πώς περιτρέχει όλη τη γη
για να με πάρει μακριά.
Κρύψε με στην αγκαλιά σου
γι' αυτή τη νύχτα μόνο,
που η βροχή θρυμματίζει
πάνω στη θάλασσα και στη στεριά
τα αμέτρητα στόματά της.
Άκου πως ο άνεμος
με καλεί καλπάζοντας
για να με πάρει μακριά.
Με το μέτωπό σου στο μέτωπό μου,
με τα χείλη σου στα χείλη μου,
δεμένα τα κορμιά μας
στον έρωτα που μας καίει,
άσε τον άνεμο να φύγει
χωρίς να με πάρει μαζί του.
Άσε τον άνεμο να φύγει
αφροστεφανωμένος,
να με καλεί και να με ψάχνει
καλπάζοντας μες στο σκοτάδι,
κι εγώ, βυθισμένος,
στα μεγάλα σου μάτια,
γι' αυτή τη νύχτα μόνο
να ξαποσταίνω, αγάπη μου.
[Πάμπλο Νερούδα, Ερωτικά ποιήματα,
μτφρ. Α. Δημητρούκα για τις εκδόσεις Πατάκη (2014)]
No comments:
Post a Comment