Paco Ignacio Taibo II, Ερωτευμένα φαντάσματα (1989)

Έβρεχε αλλά ο Έκτορ ζεσταινόταν. Η κάψα ανέβαινε ως το παράθυρο σε συννεφάκια ατμού καθώς βρεχόταν η άσφαλτος που έκαιγε όλη τη μέρα. Φορούσε μόνο το παντελόνι της πιτζάμας του. Βρισκόταν στο τρίτο τσιγάρο μιας σειράς που μάλλον θα κρατούσε για πολλή ώρα, απ’ ό,τι υπέθετε. Μια νύχτα αϋπνίας μπροστά στο παράθυρο. Κάθε τόσο οι προβολείς των αυτοκινήτων άλλαζαν τη θέα μεταβάλλοντας το φωτισμό του τοπίου. Φύσηξε ένας αέρας σε άλλη κατεύθυνση και η βροχή άρχισε να παίζει ταμπούρλο πάνω στα τζάμια. Πήγε στο άλλο δωμάτιο για να κλείσει τα παράθυρα με την ορθότατη σκέψη να μην αφήσει να βραχούν τα βιβλία του, αυτή τη φορά. Διέσχισε το διάδρομο προσπαθώντας να μην κοιτάξει τη διακόσμηση γύρω του: δεκάδες φωτογραφίες μιας κοπέλας με αλογοουρά, καρφωμένες με πινέζες στον τοίχο. Ήταν πολλές, στ’ αλήθεια πολλές.  

 

[Paco Ignacio Taibo II, Ερωτευμένα φαντάσματα (1989), μτφρ. Κ. Ηλιόπουλου για τις εκδόσεις Άγρα (2009)]