Sam Shepard, Χρονικά των Μοτέλ, 1982 (2)

Βολόδερνα μες στη βροχή. Απομακρυνόμουν από τους ανθρώπους μαγνητισμένος από τις Πιπεριές και τις Καραβίδες. Ψάρευα μπαλάκια του γκολφ με κόκκινες ρίγες σφηνωμένα μέσα στις τρύπες που 'χαν ανοίξει πέφτοντας στη λάσπη. Θυμάμαι πως η λαχτάρα που ένιωθα ανακαλύπτοντας ένα τέτοιο μπαλάκι είχε να κάνει με το γεγονός ότι κάποιος άλλος το είχε χάσει. Με το γεγονός ότι η απώλειά του οφειλόταν σε κάποια αποτυχία, στο ότι κάποιος άγνωστος, μ' ένα δυνατό χτύπημα, το είχε στείλει στου διαόλου τη μάνα κι από τότε δεν το ξανάδε ανθρώπου μάτι. Ρακούν είχαν περάσει πάνω του, κίσσες το είχαν ραμφίσει, σκίουροι είχαν προσπαθήσει να το σηκώσουν, και να που εγώ, ο πρώτος άνθρωπος, το ξεθάβω με τον αντίχειρα, το ξεπλένω στο ρυάκι και το πουλάω σ' έναν από κείνους τους παλαβιάρηδες στο Εντευκτήριο της Λέσχης, ένα δολάριο. Μερικές φορές στον ίδιο που το 'χε χάσει. Πάντα διέκρινα την αμήχανη, ένοχη αναγνώριση στο βλέμμα τους.

Την εποχή εκείνη θα πρέπει να ήμουν μικρός γιατί κάθε πρόσωπο που θυμάμαι φαντάζει μεγαλύτερο από το φυσικό μέγεθος.

Sam Shepard, Χρονικά των Μοτέλ, 1982

(μτφρ. Γ. Αβραμίδη για τις εκδόσεις Θύραθεν, 2017)