Η βροχή, μοτίβο λύπης, συνθήκη ύφεσης αλλά και ευφραντικής κάθαρσης και δυνητικής γαλήνης, λειτουργεί εδώ ως ένα κυριολεκτικό και εννοιολογικό πεδίο ύφανσης, μέθεξης και διείσδυσης. Ως τόπος αυτοτελής, άλλοτε αφαιρετικός και άλλοτε παραστατικός, που εμπεριέχει λεπταίσθητες υφές και οργανικές αρχετυπικές φόρμες, άχραντες σιωπές και ενδιάμεσες μετέωρες συνομιλίες. Ως κυριολεκτικό και ψυχικό υγρό τοπίο ανθρώπων, μεταπτώσεων και καταστάσεων που συντελούνται στον αστικό ιστό, στη σφαίρα του μύθου ή στο υπαίθριο διάσελο (https://www.stoart.gr/stoart-vroxh)
No comments:
Post a Comment