Mια σταγόνα
χτύπησε τον Ντε Λούκα στο κεφάλι και
γλίστρησε ανάμεσα στα μαλλιά του κρύα
και ενοχλητική. Ο Σκάλα σήκωσε το χέρι,
απλώνοντας την παλάμη και έστρεψε το
πρόσωπο στον ουρανό με τα μάτια
μισόκλειστα.
“Βρέχει”,
είπε, “ας ελπίσουμε πως θα έχει κακοκαιρία
και την Κυριακή.”
“Γιατί την
Κυριακή;” ρώτησε ο Ντε Λούκα.
“Έχουμε
εκλογές. Αν βρέχει, οι θρησκόληπτες θα
κλειστούν στα σπίτια τους και ο Ντε
Γκάσπερι θα την πατήσει... ενώ εμείς θα
πάμε να ψηφίσουμε όλοι. Όταν λέω εμείς,
εννοώ τους κομουνιστές, ντοτόρε.”
“Δεν είμαι
πτυχιούχος.”
Ο Σκάλα έδειξε
την καμάρα που έκλεινε την οδό Όρσο και
σταμάτησαν από κάτω, χαζεύοντας τις
σταγόνες που είχαν αρχίσει να πέφτουν
με δύναμη στο πλακόστρωτο του δρόμου.
“Εγώ είμαι
από την επαρχία”, είπε ο Σκάλα, “και
στα μέρη μου η βροχή έχει άλλη μυρωδιά,
σαν σίδερο... σαν βρεγμένο σίδερο. Ενώ
εδώ στην Μπολόνια μυρίζει σκόνη. Πώς
πάνε οι έρευνες; Μήπως ανακαλύψατε ποιος
σκότωσε τον Ριτσότι και τον Πίρας;”
Carlo
Lucarelli, Το μπουρδέλο της οδού
Όκε, 1996
(μτφρ. Τ. Τσίτσοβιτς
για τις εκδόσεις Κέδρος, 2003)
No comments:
Post a Comment