Οκτώβρης: η Άλισον ταξιδεύει· είναι η πρώτη γερή κακοκαιρία του φθινοπώρου. Οι δρόμοι γεμίζουν κοτρόνες και λασπουριά, οι αποχετεύσεις σπάνε, από τα φρεάτια, τις υδρορροές, τους οχετούς ανεβαίνει το γλουγλούκισμα των νερών. Στις όχθες των ποταμών ανοίγουν χαντάκια, στεκάμενα νερά παντού, βάλτοι, βούρκος, ραγισμένες σωλήνες και ρωγμές στους μόλους, σύννεφο οι υδρατμοί πάνω από τις πλημμυρισμένες εκτάσεις που αφρίζουν. Παντού νεροφαγώματα, νεροδεσιές που υποχωρούν, νερό που τρέχει, νερό που στάζει· εκεί που η αρμύρα της φουσκοθαλασσιάς ανταμώνει ορμητική τον πηχτό βούρκο των ξεχειλισμένων βόθρων, εκεί οι ωκεανοί ανεβαίνουν, μισό μέτρο, μισό μέτρο, κι άλλο μισό μέτρο και πάει. Στον περιφερειακό, μετά τις καραμπόλες, τα αλάρμ των αυτοκινήτων αναβοσβήνουν στις βοηθητικές λωρίδες. Οι κάμερες της τροχαίας αστράφτουν στις γέφυρες, οι καθαριστήρες σουρίζουν μέσα στη νεροποντή, τα φώτα των φορτηγών που έχουν μείνει, σπαρταράνε σαν τρελά.
Hillary Mantel, Πέρα από το μαύρο (2005),
μτφρ. Α. Δημητριάδου για τις εκδόσεις Πάπυρος (2007)
No comments:
Post a Comment