Σιγά σιγά κι αυτό το βράδυ
Θα ‘ρθω στην πόρτα σου για λίγο να σταθώ
σιγά σιγά μες στο σκοτάδι
ένα παράπονο της νύχτας να σου πω
Μη μου κρατάς κλειστή την πόρτα
Βρέχει ο Θεός και θα βραχώ
Άνοιξε αγάπη μου σαν πρώτα
Να μπω κι εγώ να ζεσταθώ
Σιγά σιγά κι αυτό το βράδυ
στα σκαλοπάτια σου και πάλι θα βρεθώ,
σιγά σιγά μες στο σκοτάδι
ένα παράπονο της νύχτας να σου πω
Πήρα τη στράτα κι έρχομαι
μες στη βροχή και βρέχομαι
στα σκαλοπάτια σου εγώ σφυρίζω
άσε με μέσα για να 'ρθω
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Να με στεγνώσεις με φιλιά
μες στη ζεστή σου αγκαλιά
και μη μ’ αφήσεις πια να ξαναφύγω
κοντά σου πάρε με να 'ρθω
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Κανένα μάτι δε θα δει
πέτα σαν πρώτα το κλειδί
και έχεις το λόγο μου γλυκιά μ’ αγάπη
στιγμή δε θα σ’ απαρνηθώ
και στρώσε μου να κοιμηθώ
Περίμενα καιρό, πολύν καιρό.
Δεν είπα σε κανένα λέξη.
Δεν ήθελα κανένας να προσέξει,
ότι διψούσα κι ήθελα νερό.
Κι ήρθε από πάνου η εντολή να βρέξει.
(από την ποιητική συλλογή Πικροδάφνες, 1956)
When there's thunder, there should be rainbut it don't always follow the ruleand is the wise man always right?no he can play the foolIt's always a mystery, not what it seems to beit's always a mystery, just like you and me
