April, Sara Teasdale (1915)

The roofs are shining from the rain.

The sparrows tritter as they fly,

And with a windy April grace

The little clouds go by.

 

Yet the back-yards are bare and brown

With only one unchanging tree—

I could not be so sure of Spring

Save that it sings in me.

                                                                                        (from the collection  Rivers to the Sea, 1915)

 

 

Βροχή δωματίου, Αργύρης Χιόνης (1983)

Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο.
Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.
Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.
Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.
Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών.
Είσαι τρελό, του φώναξε, 
πού ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.
Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου;
Είναι βροχή δωματίου

(Από τη συλλογή Λεκτικά Τοπία, 1983) 

Βροχή Δωματίου

Clearing rain, evening, Japan, Martin Lewis (1927)

Break in the thunderstorm, Martin Lewis (1930)

Wet night route 6, Martin Lewis (1933)

Rain on Murray Hill, Martin Lewis (1928)

Έρημος σαν τη βροχή, Νίκος Καρούζος (1962)

Διαβαίνω αγιάτρευτος μέσ᾿ στ᾿όνειρό μου
σὲ δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής
έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμος
η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή.
Κ᾿ η μοίρα των άστρων
θα είναι τέφρα θα είναι μία μεγάλη πυρική
τώρα μαθαίνω το αίμα μου
δίχως τους δροσερούς υάκινθους
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού σαν ειδοποίηση
μὲ κρίνους
έχοντας τὸ σακούλι τ᾿ αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω
στις
πηγές.

(από τη συλλογή Η έλαφος των άστρων, 1962)

 

 

 

Δώδεκα κοχύλια, Αργύρης Χιόνης (1966)

Άντρας γυμνός αυτός ο βράχος,

με τα σγουρά της ήβης θαλασσόχορτα

παιχνίδι του νερού (ΑΝΔΡΑΣ)
Τη νύχτα, στην αγκαλιά του ύπνου,

σαν πυρωμένα σίδερα

σβήνουνε τα κορμιά (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ) 
Σύννεφα σκότωσαν τον ήλιο

κι ύστερα κλάψαν το χαμό του (ΒΡΟΧΗ)
Κρατούσα κάποτε ένα μήλο

κι ένα μαστό γυναίκειο. 
Τώρα τα χέρια μου αναπαύονται

σ’ ένα άλλο μουσείο (ΑΓΑΛΜΑ)

Τώρα που η μοναξιά με γύμνωσε

έλα και ντύσε με φωνή αγαπημένη (ΠΡΟΣΕΥΧΗ) 
Όταν σου ζήτησα νερό δεν δίψαγα·
η πεθυμιά μου ήταν της προσφοράς την προθυμία
ν' απολαύσω (ΚΕΡΔΟΣ) 
Δεν κοιταχτήκαμε
τα μάτια μας στο ίδιο όνειρο ήταν ανοιχτά·

συναντηθήκαμε (ΦΙΛΙ) 
Δεν θέλω γάλα αγαπημένη· 

μια φέτα δωσ’ μου ουρανό 
στον ήλιο βουτηγμένη (ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΟΣ) 
Ήταν παρθένα η σιωπή του.

Έτσι, όταν άνοιξε πρώτη φορά το στόμα

δεν βγήκε λόγος, μα ένας κρίνος (ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ)
Οι καμινάδες χέρια ικεσίας

στο Θεό της σιωπής·

η πολιτεία προσεύχεται μες στη νύχτα (ΣΤΙΓΜΗ)
Γλυκιά, δειλινή ρέμβη

στα σκαλοπάτια του φθινοπώρου,

κρατώντας στα χέρια, αργοπορημένο πουλί,

ένα καλοκαιριάτικο συναίσθημα (ΕΚΛΕΙΨΗ)
Κι όταν μας βρήκε η νύχτα

να τραγουδάμε ακόμη τις χάρες του ήλιου,

ζήλεψε και μας πετροβόλησε μ’ άστρα (ΤΡΙΖΟΝΙ)

(από τη συλλογή Απόπειρες Φωτός, 1966)