Πράγματα ασήμαντα που μόλις τα προσέξαμε και γρήγορα τα ξε-
χάσαμε,
η μυρωδιά ενός μουσκεμένου κήπου,το βλέμμα ενός περαστικού,
μια ραγισμένη φωνή γυναίκας από κάποιο παράθυρο ‒
τα ξεχάσαμε, αλλά κάποτε θα τα θυμηθούμε και θα νιώσουμε σα να
εγκαταλείψαμε εκεί στη μέση του δρόμου
την πιο ωραία μας τύχη, ή έναν αγαπημένο νεκρό.
Αλλά τώρα τί μπορώ να κάνω; Τουλάχιστον ας παραδεχτώ
την ηλικία μου.
[Τάσου Λειβαδίτη, Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου (1990)]
